Stef Paglia (B) Solo 't Stamineeke Webbekom (07-02-2022) report & photo credits: Rootsville info club: 't Stamineeke info band: Stef Paglia © Rootsville 2022

Uiteraard kennen we Stef Paglia al sinds hij als jonge gast mee aan de doopvont stond bij de "Bluesbones". Met deze Belgische bluesrockers kende en kent hij nog steeds een indrukwekkend succes. In 2015 was het geen gossip maar een waarheid als een koe, Stef Pagla zou een eigen band gaan oprichten. Een try-out om zijn zangkwaliteiten te komen etaleren vond plaats in het "Loodscafé" van den Thesse in Aarschot, en ja we waren daar met "Rootsville" om getuige te zijn van deze switch. Toen was het nog "Stef Paglia & Friends" met nummers van Robert Johnson, Tony Joe White, Jimmy Cox, Big Maceo Merriweather, BB King, SBW II en ja, zelf "The Boxtops". Zijn wil geschiede en één van de eerste concerten als het "Stef Paglia Trio" beleefde ik in 2017 op de "Hookrock Indoor".

In 2019 kwam er dan een nieuwe mijlpaal in het leven van Stef Paglia met de "CD Release" van zijn debuutalbum "Never Forget" bij "Move2Blues" in Hasselt, een ode aan zijn vader die hem op zeer jeugdige leeftijd met de blues leerde kennismaken. Datzelfde jaar stond Stef ook op "Swing" en staat hij ook met regelmaat op het podium met "Kaz Hawkins". Talrijke optredens later en in de eerste opflakkering na Corona kwam hij zo ook terug thuis op "Gevarenwinkel" in 2021.

Stef Paglia & Kaz Hawkins photo © Rootsville

De Corona pandemie hakte er voor iedereen wel in en zeker ook voor de muzikanten over de global earth. Als solo-act begint er misschien zo wel een nieuwe opportuniteit en krijgen we Stef Paglia zo weerom in een andere gedaante te horen. Eén van de eerste concerten in deze vorm mogen we met "Rootsville" uiteraard ook niet aan ons voorbij laten gaan en dus trok ik samen met m'n compagnon de route uit "Gevarenwinkel" op maandag 07 februari richting "'t Stamineeke" van Maaike Van den Dries. Naast talrijke Paglia fans waren ook die van "be-MINE Blues" met een busje afgezakt richting Webbekom en kwam ook de eigenares van "Caprice" Zonhoven op prospectie.

Vanavond zouden we hier bij "Maaike" wel enkele primeurs te verwerken krijgen want zo werden dit voor "Stef Paglia" zijn eerste stapjes als solo-muzikant, en dit hier in "'t Stamineeke". Verder vernamen we ook dat Stef Paglia aan een opvolger bezig is voor zijn "Never Forget" waardoor we vanavond ook al een paar nummers in primeur zullen krijgen. Uiteraard veel om naar uit te kijken en dus stonden onze neuzen hier allemaal richting Stef Paglia. Als opener verkoos Stef voor eentje van Tony Joe White (1943-2018) en met diens "As The Crow Flies", alweer uit 1972.

Stef Paglia akoestisch, en dus kijken we uit naar zijn nummers in deze vorm. Met nummers als "The Unknown", "Take Me Away" en "Warmth Instead of Cold" weet Stef hier zijn fans te imponeren en volgt er zo telkens weer een warm applaus, iets waar de concerten hier in "'t Stamineeke" voor bekend staan. Mezelf wist hij zeker te overtuigen met het intieme "Lost Myself" welk ik meer dan geslaagd vond en hoogstwaarschijnlijk terug zal te vinden zijn op het nieuwe album.

Als fan van de Amerikaanse jazz- en R&B zangeres Lizz Wright was hij danig onder de indruk van haar versie van Neil Young's klassieker "Old Man" uit het succesvolle album "Harvest". Al in talloze versies gehoord en dus mag die van Stef Paglia er ook bij. Hiervoor kwam de "Guild" Golden Top ter hulp. Volgde er een kleine uiteenzetting van het matrimonium met zijn gitaren, iets wat voor een gitarist uiterst heilig is natuurlijk. Zo werd zijn volgend instrument in aanslag een maagdelijk pronkstuk van David Piedfort. Eentje waarop de slide doorheen het café voelbaar is.

Back to the blues zullen we maar zeggen en daarvoor diepte Stef de enige echte "Crossroads" uit de legacy van de godfather van de blues "Robert Johnson" (1911-1938). Even iedereen hier bij de strot nemen dacht Stef met diens ode aan zijn vader en zo krijgen we ook dit prachtig instrumentaaltje "Mistery Heaven" in zijn meest pure en originele vorm te horen. Tijd om terug te ademen...

Opener van "deel 2" was meteen ook de single "Watch Out" die uit het album "Never Forget" werd geselecteerd. Toch ook knap om horen is Eric Clapton's "Layla" waarvoor Stef een eigen arrangement kwam te schrijven. Op "Blue Eyes" uit het album worden we geïnfecteerd met een lichte infiltratie van funk.

"Sean Costello" (1979-2008) hebben we helaas niet al te lang mogen kennen. Sean was bekend om zijn vernieuwend gitaarspel en zijn soulvolle vocals. Zijn plotselinge dood op 28-jarige leeftijd kwam destijds als een schokgolf over bluesland. Diens "Mellow Chick Swing" en de sleepr "Those Lonely Nights" worden door mezelf met regelmaat opgediept. Sean Costello liet 8 albums na. Stef selecteerde "Can't Let Go" uit het in 2008 uitgegeven album "We Can Get Together". Naast me zat er eentje die al meteen een paar centimeter naar voren schoof op zijn barkruk...en 't was niet van de booze ;-)

Stef Paglia zijn grote voorbeeld is niemand minder dan Stevie Ray Vaughan (1954-1990) en zo komen we uit bij een zeldzame cover van deze Texaan, "Life By The Drop", eentje dat werd geschreven door iemand uit SRV's buurt, Doyle Bramhall (1949-2011). Nog een eerbetoon krijgen we met "Ball Peen Hammer" van Chris Whitley (1960-2005). Tijdens een passage in Gent liet hij ons nog een pronkstuk achter, met name zijn dochter Trixie.

Uit "Never Forget" krijgen we vervolgens een intense akoestische versie van "Dirty Woman" maar ao kwam er ook een eind aan dit solo concert van Stef Paglia. Uit het applaus kon je opmaken dat de fans het hier niet bij zouden laten met de melding dat het sluitingsuur pas om 12 uur is. Terug dan naar SRV met "Sold Shot". Nog even verder in het blues verleden duiken deed Stef dan met eentje uit het "Chess" patrimonium. Muddy Water's (1913-1983) "Hoochie Coochie Man" werd dan het absolute sluitstuk en kunnen we dit solo optreden geslaagd noemen.

Ook "Staf Paglia Solo" nu vrijdag op 13 februari in "Café De Nieuwe Loeter" in Schriek...en mss wel in Zonhoven.